اصطلاحات رایج در بین سربازان

پایه خدمتی: این عبارت مهم ترین عبارتی است که در طول خدمت سربازی ازآن استفاده می شود و جایگاه سرباز را به خوبی نشان می دهد اکثر اصطلاحات مهم نیزاز این عبارت رونق می گیرد.
مثل؛پایت را بگو، بخندیم ترخیصت را بگو، گریه کنیم! گستاخ. خسته و غیره که درادامه به آن ها اشاره می کنم .
لازم به ذکر است که اکثر این اصطلاحات به سربازهای تازه وارد اطلاق می شود و طی روال کهن نباید نارحت شوند بلکه باید با صبر و حوصله یاد بگیرند و سینه به سینه منتقل کنند.
اندک ماه- قلیل: به کسایی گفته می شود که تازه وارد هستند و هنوز لباس و درجه های آن ها بوی تازگی دارد.
پایت را بگو، بخندیم : این اصطلاح هم مثل اصطلاح بالا برای تازه واردها از سوی قدیمی های پادگان استفاده می شود.
بوی واکسن داره میاد : کنایه از واکسنی است که باید سرباز قبل از خدمت بزند.
گستاخ: برای سربازهای تازه واردی که دنبال دردسر می گردند اطلاق می شود.
یکدست: کسی که 5 ماه خدمت کرده و وارد ماه ششم خدمت شده و برای شمارش ماه های خدمتش تنها از یکدست استفاده می کرده است.
دودست: سربازی که 10 ماه خدمت کرده و وارد ماه یازدهم شده و برای شمارش ماه های خدمتش از دو دست استفاده می کرده است.
سه دست: سربازی که 15 ماه خدمت کرده و وارد شانزدهمین ماه از خدمت شده است.
چهاردست: این عبارت برای سربازهای خطرناکی استفاده می شود که 20 ماه خدمت کرده و وارد اضافه هایشان شده اند.
نکش: از17 ماه به بعد سرباز حالت خسته پیدا می کند و حرف هیچ کس را قبول ندارد در این ماه ها لباس ها (مخصوصا کلاه و پوتین) پاره و کهنه می شود و به عبارت کلی دیگر نمی کشد.
سوراخ جا انداختن: سرباهای قدیمی به علت پایه خدمت زیاد حوصله ندارند که بندهای پوتین را از میان تمام سوراخ های پوتین رد کنند به همین دلیل بندها را از سوراخ ها یکی در میان رد می کنند و این نشان دهنده این است که: خدمت رو به پایان است .
سهمیه طناب:  اصطلاحی که سربازهای قدیمی آن را برای جدیدترها به کار می برند سربازهای قدیمی به سربازهای جدید می گویند: بروید سهمیه طناب بگیرد؛چون خدمت زیاد دارید، خودتان را داربزنید!
جدیدالتحویل: به سربازهایی که تازه به یگان آمده باشند گفته می شود.
جیمبو: سربازی که زیاد جیم میزند!
جیم فنگ: دستوری است که میان سربازهایی که می خواهند جیم بزنند،رد و بدل می شود.
موتوری: سرباز با پایه خدمتی کم.
موتور بی آمار: به سربازی که تازه از آموزشی به یگان جدید آمده گفته می شود. گاهی برای اذیت کردن، به سربازهای قدیمی هم می گویند.
آش خور: کسی که دوره آموزش را سپری می کند- ناشی- بی درجه- (مشخصه:کچل ،لباس خاکی).
پایه بوق: صفر کیلومتر- کسی که تازه آموزشش تمام شده – (مشخصه اصلی: موی کوتاه اما نه کچل – درجه کج).
کج بان: همان پایه بوق – منتظر درجه (در اصل)- به دلیل خط کجی که به جای درجه بر دوش می زنند به این نام معروف اند.
درجه چسب زخم: همان درجه کجی که به عنوان انتظار درجه می زنند.
پایه بالا: ریش سفید سربازان! – (مشخصه: موی معمولی –درجه دارد).
تیمسار وظیفه ها: کسی که هم درجه وهم سابقه اش بیشتر از تمام وظیفه های منطقه است.
بابا خدمتی! کسی که یک سال از اتمام و ورودش به محل خدمت گذشته باشد.
پسر خدمتی: کسی که یک سال با بالا خدمتی خود تفاوت دوره داشته باشد!
پا بچسبان: احترام بگذار.
صدای پوتین هایت رو نشنیدم! یعنی احترام خوبی نگذاشتی.
و اما چند اصطلاح برای غذاهای پادگان:
سی دی: اصطلاحا به کوکو سیب زمینی یا کو کو سبزی نازک و دایره ای می گویند.
ساچمه پلو: عدس پلو!
دمپایی ابری: اصطلاحا به کتلت های کلفت و تقریبا خام گفته می شود.
رد پای مرغ: غذایی که معمولا با مرغ درست می شود، ولی درآن خبری از مرغ نیست!
نقطه های ریز در پوتین های سربازی، کلاه و جیب بغل شلوار،این نماد برای سربازان بالای 12 ماه صورت می گیرد و با تعداد نقطه که با رنگ سفید می باشد و جوهر آن را غاط گیر تشکیل داده پایه خدمتی آنان مشخص می شود.
جا کردن سوزن ته گرد در بغل پوتین چپ : تعریف این عمل با عمل قبلی تفاوتی نداشته و فقط مرکز مشخص کننده و محل نشان دادن ماه خدمتی متفاوت است.
خط کشیدن تقویم: علامت گذاری روزهای پایانی خدمت برای سربازانی که 30 روز از خدمت آن ها مانده است انجام می شود.
کم کردن دانه های تسبیح: وقتی سربازان به نود روز پایان خدمت می رسند به ازای هر روز که سپری می شود یک دانه تسبیخ کم و شکسته می شود.